Yürüyorum..
Upuzun bir yolda,düşmeden bu sefer,geçmiş düşmelerimden yararlanarak.
Yalnız kendi ellerimden tutarak...
Ayaklarım ne de yorgunmuş;istediği yerlere gidememekten,
gözlerim ıskalamadan görme beklentisinden,
ellerim üşümekten,
kulaklarım dolmak bilmeyen bir çukur gibi göstermelik yaşadığınız hayatınızın ,sonuna kadar açılmış sesinden...
Ne de yorgunmuşum;
Başka başka başkalarının yönlendirdiği bir hayatı icra etmekten...
İstifa ettim ben;
bitmek bilmez beklentilerinizden,
doymak bilmez midelerinizden,
yalnız kendi mutlu olunca mutlu etmeye programlanmış beyinlerinizden,
''muş'' gibi sevgilerinizden,
ve öteki yüzlerinizden.
Ben şimdi dönüyorum; kendime doğru ağır aksak,yakın uzak demeden.
Kalabalığınızdan,kabalığınızdan,dayatma hayatlarınızdan hızla uzaklaşıyorum.
Giderek insanlığa arınıyorum ve köprüden önceki son çıkışta , şairin dediği gibi;
''Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum''...
