21 Temmuz 2015 Salı

EL....







Bu gün bir insanın hayatına dokundum,etrafımdaki insanlarla birlikte bir insanın kaderinde bir ''tık'' yerim oldu;

Deniz kenarında oturup,denize doğru bakarken,kıyıya doğru olağan dışı hareketlerle gelen birini gördüm,dikkatle bakınca bunun kıyıya ulaşmaya çalışan ama yüzü koyun suda mücadele eden bir adam olduğunu görüp,''bir şey oluyor'' diye bağırarak insanların üzerinden atlayıp denize koştum.Çığlığıma koşan insanlar ve ben suda debelenen yaşlı amcayı dışarı çekmeye uğraştık,sudaki tehlikeli durumundan kurtarıp,kıyıya oturtmaya çalıştık.Amca hem yarı baygın hem kendi ayakları üzerinde durmaya uğraşırken ''iyiyim,iyiyim'' diye sayıklıyordu.Ne yapacağımızı tam kestiremezken her kafadan ayrı bir ses çıkıyor,ne sorunu olduğunu çözmeye uğraşıyorduk.''Şekerim düştü'' dedi amca kısık sesle,kalp krizi olmadığını duyduğumuz için bir nebze rahatlayıp,itina ile bir koltuğa oturtup,soğuk sular döküp,ambulans çağırdık.

Yavaş yavaş kendine gelirken anlatmaya başladı;

Yalnız yaşıyormuş,eşini geçen sene kaybetmiş,çocukları varmış ama hepsi uzaktaymış.
Bulunduğumuz yerden bir kaç site ileride oturuyormuş,insülin iğnesini yapmış,hapını içmiş,öğlende balık kızartmış,balık kokusu üzerine sindi diye denize girmek istemiş,sonra da daha yemeğini yemediği için yüzerken şekeri düşmüş.

Hem utanmış,hem de minnettar bakışlarla ''sizler olmasaydınız,belki de boğulurdum''diyordu bizlere.

O sırada ambulans geldi,kendisini ambulansa almak istediler ''götürecekmisiniz beni ?'' diyordu amca toparlanırken,bir yandan da eline tutuşturduğumuz,yarısı içilmiş suyu  sahibine iade etmeye uğraşıyordu.

Her kafadan başka sesler çıkmaya devam ederken amca biraz utanmış ama bütün sahile minnet dolu olarak ambulansa doğru ilerliyordu ve ben her zamanki gibi kriz anında aslan gibi,kriz geçince bütün vücudundaki kaslar boşalmış,elim ayağım titrerken düşünüyordum;

Bir insanın hayatını minicik bir el uzatmasıyla kurtaranlara da ,minik bir pime dokunuşla 100'lerce insanın ölümüne neden olanlara da  bu dünyada İNSAN deniyordu....

8 Temmuz 2015 Çarşamba

CANIMIN İÇİNE...











Anladım ki;
büyüdükçe daha bir küçük kalıyorum hayatın içinde. 
Daha çocuk, daha aciz, daha yalnız...
Nedense beceremiyorum bir türlü herkes gibi yaşamayı,ne zaman niyetlensem, yüzüme gözüme bulaşıyor hayat. 
Ve üstüm başım değil de artık, duygularım kirleniyor günden güne...
İşte en çok böyle zamanlarda, benim küçük, hayatın büyük, zamanın acımasız, içimin bölük pörçük olduğu anlarda;eskiden olduğu gibi sığınıp da dizinin dibine orada dindirmek istiyorum acıyan yanlarımı. 
Biliyorum çünkü bir tek senin sözlerinin yalanı yok. 
Bir tek senin sevgin acıtmıyor canımı. 
Bir tek senin öptüğün, dokunduğun yer temiz kalıyor.

Hep yanımda ol lütfen.

Yanıbaşımda

Yüreğimde

İçimde

İyi ki doğdun annem

İyi ki varsın

En iyi arkadaşım,nice nice senelere...

İzleyiciler