SADECE İNSAN........

Zır cahil ulu bir bilgeyim ben,
Her şeyi bildiğini sanan,
En çok kendi düşüncelerine önem verirken,
herkesin düşüncesini de fazla önemseyen,
Verici bir bencil,
Laf dinleyen bir asi,
Anlayışlı bir sabit fikirli,
Cesur bir korkak,
Çok acı çeken bir mutlu,
Acımasız bir duygusal,
Kısaca hepiniz gibiyim ben de,
Sadece insan....
Kalbi camdan,hatalar yapan,yenilgiler yaşayan,insanları üzebilen,üzülebilen,
sadık olduğu kadar ihanet te edebilen,iyi olduğu kadar kötü düşünceler de barındırabilen,
Sadece insan...
Ama kaynağı kendisi olan hiç bir duygu ve düşünceden korkmayan,
Gölgesini inkar edip aydınlığa ulaşamayacağının bilincinde olan,
Gölgelerini de seven ama kendi karanlığında boğulmayan,
Kendine direnmeden olduğu haliyle kendine kendini sevdirmeye uğraşan,
Mucizelere hala inanan,
Ve bir gün gelip oyun bittiğinde kendini hala doğuramamış olmayı değil,
Kendine dair her şeyi kullanabilmiş olmayı arzulayan,
Günahları ve sevaplarıyla,
Sadece insan...........

BİR ŞANS DAHA......

Bir mucize olsun,

ve bir şans daha yakalayayım,
bir boşluğa uyanayım bir sabah,bir hiçliğe,
dünya bana dokunmadan öncesine döneyim,
Annem'in karnından bilinçli bir şekilde yeni den çıkıp
Herşeyi ilk defa görmek,

Herşeyi ilk defa duymak,

Herşeyi ilk defa koklamak,

Ve herşeyi ilk defa hissetmek istiyorum,

Hayata sadece duyularımı kullanarak,

bütün kalıplardan,bütün kurallardan arınmış olarak tekrar yaklaşmak istiyorum,

Ve bir kez daha uyuşamazsak,

Geldiğim o güvenli yere geri dönüp,tekrar gücümü toplayana kadar orada beklemek.

Olamaz mı?

ÇOK İSTİYOR...........

Avaz avaz sessizliğin kol gezdiği gece,
Kalabalık bir ıssızlık,
Yerler geçmiş zaman kırıklarıyla dolu,
Üzerlerine bassan,ayaklarına da yara açacaklar yüreğinden sonra.
Ve bir kadın,
Yüreğinde,bir çok yolun sonuna gelip de hiç birine  veda edememenin sancısıyla oturuyor öylece.....
Avuçlarındaki tükenmiş eski hikayelere,
Ve  o hikayelere  dair artık anlamını yitirmiş ihtimallere bakıyor sessizce.
Üzgün değil,
Pişman hiç değil,
Yorgun mu?
Hala tam farkında değil,
Umutsuz asla değil,
Mutlu mu?
Olmayı çok istiyor...........

DEVAM.........

Hayat sanki hiç bitmeyen tek bir hareket gibi.

İşin sırrı bugünde.

Dün bir gün önce bugündü.

Yarın ise bir gün sonra bugün olacak.
Dün, bugün artık bir anı.

Yarın daima senin hayal gücünle sınırlanacak.

İşin zor tarafı;

Yarını bugünde hep, dünün düşünceleri ile karşılayacaksın.

Dünün önyargıları bugünü hep geçmişin içine çekip, kendini biraz daha güçlendirmek için çabalayacak.

Dün her zaman bugünü kendine benzetip, onunla geleceğe ulaşmaya çalışacak.

Ve ben bu çok bilinmeyenli denklemin içinde kıvranıp dururken,

Bu kadar çabadan sonra,

Bunca hayal kırıklığından,

Bunca darbeye dayandıktan,bu kadar düşüp tekrar kalktıktan sonra,

Dizlerim yara bere içinde,

İnanmak istiyorum.

Sadece bir bedenden ibaret olmadığıma.

bedenim bir gün toprakta çürüyüp yok olsa da, benim daima var olacağıma,

Ve bu dünyaya öylesine gelmediğime,

Giderken de herkes gibi gitmeyeceğime

Ve bir gün mutlu da olacağıma.

Bütün çabamla ne olmadığımı fark ederek,ne olduğumu keşfediyorum…….

Barışmayacağım hayat seninle,ama dirsek temasını da bozmayalım.

Didişmeye devam…………