Avaz avaz sessizliğin kol gezdiği gece,
Kalabalık bir ıssızlık,
Yerler geçmiş zaman kırıklarıyla dolu,
Üzerlerine bassan,ayaklarına da yara açacaklar yüreğinden sonra.
Ve bir kadın,
Yüreğinde,bir çok yolun sonuna gelip de hiç birine veda edememenin sancısıyla oturuyor öylece.....
Avuçlarındaki tükenmiş eski hikayelere,
Ve o hikayelere dair artık anlamını yitirmiş ihtimallere bakıyor sessizce.
Üzgün değil,
Pişman hiç değil,
Yorgun mu?
Hala tam farkında değil,
Umutsuz asla değil,
Mutlu mu?
Olmayı çok istiyor...........
