açısı çok geniş,kendisi küçük bir yüreğe yerleştirilmiş.
Bugün evimin balkonunda otururken,yokuştan yukarı çıkan bir adamı sana benzettim,
sen evine geliyorsun zannettim.
Bir kez daha ciğerim yandı,
Bir kez daha yaram kanadı.
''Sonu ne olursa olsun önemli olan yoldur'' demiştin bir keresinde bana.
Beni kendi hayatımın yoluna sen çıkardın,
Ağlarken dizlerinin rahatlığını,
Birlikte karşı koymayı,
Direnmeyi,
Kalbin,aklın ve cesaretin birlikte hareket ettiklerinde kendi hikayelerimizi ne kadar anlamlandırdığını öğrettin.
Sen gittiğinden beri kör bir atım artık,ama vurmuyor hayat,bacağımın kırılmasını bekliyor.
Korkma kırdırmayacağım bacağımı,
bana öğrettiklerinle düşmeden ilerleyeceğim
Ve en sonunda hayat ta benden özür dileyecek.
Göreceksin......
Gittiğin yerde mutlu ol...
