Şimdiye kadar doğum günlerini kutladığın insanların,
sene-i devriyelerini andıkça mı başlıyor yaşlanma?
Sen dünya dertlerinde koşturmaya devam ederken,sinsice,azar azar…
Denizin yavaş yavaş aşındırdığı iskelenin ayakları gibi.
Sonra bir avuç insan,iki metre bez,bir kürek toprak,birkaç kırık dökük dua…
Aşındıkca dağılma,parçalanma…
Parçalandıkca azalma…
Bir ağacın daha yemyeşilken, hala meyvaları üzerindeyken,yıkılması gönül bahçemizden…
Ardında kocaman bir boşluk bırakması ve onulmaz bir uçurum;
bizimle hayat arasında…
