İŞTE TAM DA ORADA ...

Gözleri en uzaklara dikmenin
ve
hayatın şapkadan tavşan çıkarıp yaşanası güzel günler getirmesini beklemenin  insanı taş

kestiği bir yerlerdeyim.

UÇURUM...

Şimdiye kadar doğum günlerini kutladığın insanların,
sene-i devriyelerini andıkça mı başlıyor yaşlanma?
Sen dünya dertlerinde koşturmaya devam ederken,sinsice,azar azar…
Denizin yavaş yavaş aşındırdığı iskelenin ayakları gibi.
Sonra bir avuç insan,iki metre bez,bir kürek toprak,birkaç kırık dökük dua…
Aşındıkca dağılma,parçalanma…
Parçalandıkca azalma…
Bir ağacın daha yemyeşilken, hala meyvaları üzerindeyken,yıkılması gönül bahçemizden…
Ardında kocaman bir boşluk bırakması ve onulmaz bir uçurum;
bizimle hayat arasında…