Bir masal yaşadım yıllar önce .....
Okuduğumdan büyük,kendimden büyük,hayattan bile büyük bir masal.....
Hep öyle sandım.....
Çünkü her dakikasında kendim bile kendime masal anlattım hayatta dik durabilmek uğruna,
Güçlü olabilmek uğruna,
Hikayesi bir aşkın kenarından geçiyor diye en ağır kirleri taşımaktan yorulmadım.
Ara ara gerçeğe uyandığımda,masalın kaybolma ihtimalini düşündükce,
Olmayacak olana en olmayacak yerinden sarıldım.
Önce tozlandım,sonra kirlendim,sonunda da kırıldım.
Zaman geçti sonra....
Aynaya baktım bir gün,
Baktıkca hatırladım,hatırladıkca içerledim.......
Masal bittiğinde evinin yolunu arayan herkes gibi yağmuru bekledim......
Sokağın ortasında dikilip duran,inatla yağmuru bekleyen kirli bir çocuğu kimse görmedi.
Ben hep sustum ve saatimi gecenin en ıssız yerine kurdum.....
Herkesten uzak bir yerde,parmaklarımın arasındaki kurşun kalemle;
kirlenmiş bir masaldan temiz çıkabilmek için hayatın karşısına,
aşka arkasını dönmüş bir çocuğun masalını yazmaya başladım sıfırdan........
EMRE KALCI
