İP......

Sen pamuk ipliğiyle bağlı olsan da hayata,
Kimi zaman senin iplerin başkalarının elinde olsa da,
ve beklediğin herhangi bir cevap olmadığı için,artık soru işaretleri konmayan cümleler kursan da yaşama dair,
bazen bir ip uzanır senin de önünde.....
çektiğinde ya çocuk olursun, ya cellat...
ipin ucu ya renkli bir uçurtmaya bağlıdır,
ya da bir darağacına....
Uçurtmaysa çektiğin ipin ucundaki,sonsuzluğu düşlersin çocuk aklınla,
renkli uçurtmanın pesinden koşar gidersin şen şakrak.
Ama kendi darağacının ipiyse , cellat kalır adın,
kendi kendini boğarsın.

SAHİ..........?

Sorularım mı çoğaldı bu aralar, kendime mi cevapsız kaldım bilmiyorum……

İğne deliğinden geçiyormuş gibi zaman, ağır aksak

ve ben

pür telaş koşuşturmacalarda dikmişim gözlerimi olacakları bekliyorum.

Onca gayretime  rağmen o kadar kaybediyorum ki bu aralar,

beni,zamanı,yeri,insanları…..

bana bile fazla gelen bir sessizlikte, artık denemekten vazgeçtiğimi sandığım yollardan tekrar başa  geri dönüyorum.

Yalnızlığım mı ağır geldi bu aralar, kendime mi yetmez oldum bilmiyorum…..

Suspus oturup kalmışım yaşamın kıyısında bir yerlerde,

elimde sararmış eski zaman fotoğraflarından oluşmuş bir albüm.

Küçük küçük ölümler birikmiş belleğimde

Ve büyük büyük yaralar yüreğimde…

Bu kargaşanın ortasında hayat tutunuyorum,

Hayatın ortasında kargaşayaç

İkisi de dalgalı ve soğuk bu aralar...

Sahi,ben en çok hangisinde boğuluyorum?..........

MENZİL(SİZ)........

Menzile girmeden ateş ediyor hayat.......
Her defasında yaralarını sarıp,tekrar ayağa kalkmak giderek zorlaşıyor.
Biliyor hayat bunu,hep yapıyor.....
Sararmış fotoğraflarda,kırık dökük bir gülümseme kalıyor dudağımın kenarında;
Düşlerimden tel tel dökülüyorum..........



(KANATLARIM)

KAPAT GÖZLERİNİ........

Kapat gözlerini önce,

Ve aç şimdi,

bak kendi içine.

Değilmi ki aslolan gözlerin kapalıyken içinin yaşadıkları,

O yüzden yapmıyormusun her gece yatağından  günün muhasebesini,

Hala en güzel hikayelerini dünyalar bir araya gelse anlamayacaklara mı anlatmak gayretindesin,

Sen hala sağırlar ordusuna senfoniler mi çalmaktasın

Ne seni hazmedebilen,

Ne de senin hazmedebildiğin günlerde için sızlıyor biliyorum.

Soruların çoğalsa da bu aralar,

kendine cevapsız kalsan da,

zaman iğne deliğinden geçiyormuş gibi ağır aksak ilerlese de,

Sabret,

Ve kapat gözlerini,

Ama bak kendi içine

İmkansız bir şey olmadığını orada göreceksin……..

YAŞAMIN İMLASI........

Yaşamın imlası bozulur bazen,

Eldeki kılavuzla kalakalınır.

Kurallar her daim imlayı korur sanılır,

Bu kargaşadan yararlanan bir nokta böyle bitmemesi gereken bir cümleyi üstüne alınır,

olayları kapatmak için konacak bir yer arar durur.

En uzaması gereken yerinden kırılır sözcükler,

Bir öykü kırık dökük bir deftere sığınır.

Silgi yaşananları öğütmeye çalışmaktan yorgundur.

Kalem küskün ‘’ama bu yazacağım en başarılı hikaye olacaktı’’ der durur……

KORKU(LUK)..........

Korkmuyorum artık hiçbir şeyden…..

Bahçedeki erik ağacının bu yıl meyve vermemesinden,

Yazın hiç gelmeyeceğinden,

Dışarıda saatte 90km.hızla esen rüzgardan,

Yaslandığım duvarların,

Ağladığım omuzların güvenilirliğinden,

Korkmuyorum hiçbir şeyden,…….

Zorlukların hiç bitmeyeceğinden,

Hayatın bana hiç gülmeyeceğinden,

Vuslatın gelmeyeceğinden,

Cebime aldıklarımın geride bıraktıklarıma değip değmeyeceğinden,

Korkmuyorum artık hiçbir şeyden…….

Sadece neye,kime,nasıl bir geleceğe doğru götürüldüğümü bilmek istiyorum……..