Adam;acıya tanıdık,kendine yabancı…
Kadın,hafif düşlerle ağır yaşamına odaklı,gitmelere,zincirleri kırmalara sevdalı…
Hayat;çocuğun elindeki uçan balon misali,
Her yöne gidebilir ama hep güzergah iplere bağlı,aynı bir ada vapuru gibi…
Martılar;görünüşte en özgürü anın,ama aslında vapurun sıcak dumanının tutsağı,
Aynı kadının aradığı sıcak sevginin isteği gibi…
Adam’’yorgunum’’diyor.
‘’ama yorgunluğum ilk defa yaşadıklarımdan değil,yaşa(ya)madıklarımdan…’’
Kadın da,vapur dumanının ardına takılan canhıraş martıları göstererek ekliyor…
''ömrüm,birilerinin hiç çaba harcamadan durup manzarayı seyrettiği yerlere ulaşabilmek için kanat çırpmakla geçti’’
Adam martıları seyretti,uzun uzun susmayı seçti…
Martılar vapurla birlikte olabilmek için kanat çırpmaya devam etmekteydi…
