20 Şubat 2010 Cumartesi
HERKESİN KENDİNDEN BİR ŞEYLER BULABİLECEĞİ ÖYKÜLER (1)
(Böylesi öyküler daha keyifli gelir okuyana,yazanın ruh durumlarını anlattığı yazılardan.Daha önce yazdıklarımla çevremdekilere verdiğim rahatsızlık için özür diliyor ama bu tarz yazılar da yazmaya ve çevreyi rahatsız etmeye devam edeceğimi de belirtmek istiyorum)
Birbirlerinin varlığından habersiz kendi dünyalarında yaşayıp gidiyorlardı.Ne zaman kim tarafından,ilk kimin daha çok yaralandığı önemli değildi ama ikisi de aşktan hasarlıydılar.Kapatamadıkları yaraları,alınamamış intikamları vardı ikisinin de.Çok şey biriktirmişlerdi içlerinde geçmişten geleceğe taşınan.
Bir vesileyle birbirlerinin yüzlerini görmeden tanıştılar.Telefon görüşmeleri başladı ardından.Telefonda tanıdılar ortak yönlerini ve bir müddet sonra artık cisimlerini de görmeye ihtiyaç hissettiklerinde, ,yağmurlu ve soğuk bir akşam üstü kendiliğinden buluşuverdiler.
Birbirlerini gördüklerinde hiç yabancılık çekmediler önce,kırk yıllık dost gibi sarılıp,öpüştüler.Sonra bir bara gidip,yağmur altındaki büyük şemsiyelerden birinin altına,bahçeye oturdular.
Başlangıçta biraz mesafeli,biraz tedirgindiler.Maskeler vardı yüzlerinde,karşılıklı birbirlerini sınadılar.Adam elindeki telefona bakıyordu birisi aramış mı diye ve sıradan komik olmayan espriler yapıyorlardı karşılıklı ortamı yumuşatabilmek için.Adam durmadan hayatına giren kadınlardan bahsediyordu,kadın sa ne kadar güçlü olduğundan.Rol yapıyorlardı birbirlerinden etkilendiklerini belli etmemek için.İkisi de o kadar yaralıydılar ki,kendilerine sunulan sevgilerden intikam almayı öğrenmişlerdi ve daha ilk görüşmelerinde birbirlerine bunu yapamayacak kadar değer vermişlerdi
Gece çok keyifliydi,uyum inanılmazdı daha sonra,saatlerce karşılıklı her şeyden konuştular.İkisi de içlerindeki yaraları gösterdi birbirine ve kimse karşısındakinin yarasına bakarken tiksinmedi.Birbirlerinin karşısında saydamdılar,ve masumiyetin izin verdiği derecede utandılar birbirleriyle en gizli sırlarını paylaşıp karşılıklı ağlarken.
Kadın daha fazla gizleyemedi hislerini ve karşısındaki sarıp sarmalanıp incitilmemeye muhtaç adama ve önüne geçemediği,içinden kabaran sevgiyle baktı.Adam ‘Ne kadar sevgi dolu baktın bana’dedi.Kadın’Çünkü öyle hissettim’ diye yanıtladı.Adam da uzanarak kadının yanağını okşadı sevgiyle ve yaptığı şeyin farkına varıp,kaçıp tuvalete gitti.
Sevgi zaafında bulunmuştu o da ve bu affedilmez bir günahtı.
Adam yerine döndüğünde artık başka bir adamdı.Başka adam’Bunları söylemezsem yarın yataktan kalktığımda aynaya rahat bakamam’dedi(hayata rahat bakamazken aynaya rahat bakabilmek neden bu derece önemliyse?)’Hem sen benim kadar arızalı bir adamla nasıl baş edebilirsin?’ diyordu kadının arıza derecesini bildiğini sanarak.
Adam artık yeni bir sorumluluk,üstlenilecek yeni bir düşünce istemiyordu.Çünkü sevdi mi sevdiğini tepesinde taşıyan,kul köle olan tiplerdendi ve kendi yüreğini bile taşımak ağır gelirken şu ara,başka bir yüreği havalandıracak gücü bulamıyordu kendinde, aynı kadın gibi.İçlerinde paylaşarak çoğaltabilecekleri çok şey varken,bunu yaparken eskiden olduğu gibi parça parça azalma ihtimalinden korkuyorlardi.
Kadın korkusunun arkasına sığınıp durmadan konuşan adamı,başlayamamış başlangıcı için,içine akıttığı gözyaşlarıyla hiç konuşmadan dinliyordu.Hem söylenenler hem de hissedilenler elle tutulabilecek kadar gerçekti.
Adam uzanıp yumuşacık öptü kadını büyük bir sevgiyle,ruhuna elini daldırdığını fark etmeden.Kadın adamın suratını okşadı,sanki biliyor gibiydiler birbirlerine nasıl dokunacaklarını.Bir daha belki de böyle bir gece yaşayamayacak olma ihtimaliyle bütün ruhları ve benlikleriyle baktılar birbirlerinin yüzüne.
Söylenecek çok şey varken susup birbirlerinin gözlerinin içinden yüreklerinin içini seyrettiler.
Mayın tarlasına çıplak ayakla düşünmeden dalmışlar ve yara almadan geri dönebilmenin telaşına düşmüşlerdi.
'İnsan bazı gecelerden yeniden doğarak çıkar sabaha bazı gecelerdense ölerek'demişti bir yazar.
Onların sabahı.......
(Diyerek burada kesiyorum.Daha devamı yazılmadı çünkü bu hikayenin.Bu adamla bu kadının hikayelerine devam edeceğim ara ara.İlk fırsatta da bu hikayeye bir son ilave edeceğim.)