Kimi zaman zor olanı seçmiştir içindeki söz dinlemeyen o yaramaz çocuk.
Seni rutininden çıkarmaya kararlıdır,herkes gibi yaşama zamanı gelmiştir,
Onu ikna edebilmek için, ne nefesler tüketir, ne diller dökersin,
Başaramazsın,
Uyarsın onun sözüne,yaşarsın içinden geldiği gibi.
Ve gün gelir(daha önceleri de hep gelen günlerden biridir),
belki biraz mahsun,biraz kırgın, belki de biraz mağrur, alırsın yüreğini yeniden koynuna,
Toplarsın yavaş yavaş etrafa saçılmış 3.tekil şahıstan hasarlı duygularını,
Şimdiki zamana ait cümlelerinin eski efendisi birinci tekil şahısa dönersin.
Kırık duygularını içine tıkıştırdığın bohçanla çıkarken, kapıyı ya sessizce çekersin, ya da öfkeyle çarpar gidersin.
Zaman akıp gider üzerinden,
Tüm yanlışların, tüm gözden ve elden kaçırdıkların, tutabildiklerin ve senin kılabildiklerinle ruhun huzurla tanışır yeniden,
Hep çok neşeli, hep hüzünlü,
hep umutlu,hep umutsuz
Hiç emin olmazsın belki ama
Hiçbir zaman da göl olmazsın,
Deniz olmaya devam edersin yine hem de en dalgalısından.
Her zaman bir ihtimal daha vardır hayatta.
İstediklerine ulaşabilmek, istemediklerinden vazgeçebilmek için.
Hayatı gerçekten yaşamak, hayatını sadece devam ettirebilmek için.
Seçim her zaman senin elindedir.
Ya isteklerinin düşlerinin peşine düşmeyi seçersin.
Yada olanı kabullenmeyi tercih edersin.
İyikilerinle güçlenir,
Keşkelerinle tükenirsin……….
