Kurduğu hayaller yıkılınca,
Durdukca durur mu insan?
Bir kere duraksadı mı,her şey birden mi donar hayatta?
Duygu durur mu,gözyaşı yanakta donar mı,
Müziğin sesi,kuşların cıvıltısı susar,gözlerin ışıltısı donar mı?
Midede uçuşan kelebeklerin hepsi mi ölür birdenbire?
Durmaya meyletti mi bir kere dönüşü yok mudur?
Durağan olan her şey iyi midir?
Durdum iyi mi oldu?
Duruyorum iyi mi?
Duracak mıyım daha böyle hissetmeden,gülmeden,yazamadan,yaşamadan?
Artık durmasam nasıl olur?
Bu ilk duruşum olsaydı,daha önce geçerken hiç hayal kırıklığına uğramamış olsaydım nasıl olurdu?
Peki sonraya bırakılmış bir hayale ne olur?
Kurur mu üzüm gibi güneşte?
Yoksa azar mı bir yara gibi?
İlerler mi?
Çürümüş et gibi mi kokar?
Ya da üzeri kıtır kıtır şekerlenmiş şuruplu bir tatlıya mı döner?
Belki de sadece çöker çok ağır yük gibi omuzlarına.
İnfilak mı eder yoksa?
Peki hayatına girdikleri zaman umut ışıklarını yakanlar, söndürür mü onları çıkarken?
Yanık unuturlarsa faturayı kim öder?
Hala kırmızı ışıkta mıyım?
Yeşil yanacak mı?
Yoksa yeşili hep ben mi kaçırıyorum?
