Kimse değil,başkaları değil,önce ben terk etmişim kendimi.......
İlk önce ben küçümsemişim kendimi......
O yüzden verilmiş bu maskeli baloda kendini hiçe sayıp başkalarının mutluluğu için yaşama kostümü bana ödül olarak.......
Alışkanlıklarımdan kolay vazgeçemediğim,kimseden ve hiç bir yerden kolay gidemediğim ve o beş harften oluşan ,dile kolay bana zor 'HAYIR' kelimesini söyleyemediğim için,bana giydirilen kostüm dar gelse de üzerime nefesimi tutarak yaşıyorum.
Böylece fazlalıklarım kostümümden fışkırmıyor ve ben insanlara onların istedikleri gibi davranınca onlar da beni seviyorlar.......Ne hoş ......
Kir tutmadan yaşıyorum üzerimde en azından,ben hariç herkes mutlu......
Ama onca deneyip yanılmadan,onca düşe kalka yaptığım danslardan sonra baloda,ayak oyunlarına uydurmaya çalışırken kendimi ,onca insan ayağıma basmışken ,tutamıyorum artık nefesimi,yamalara atılan dikişlerim patlıyor.
Başka bir kostüm arıyorum şimdi,onu bulup baloya geri döneceğim,bu da dar gelene kadar nefesimi tutabilirim herhalde.
Aslolan baloda var olmak değil mi ?
