Hayatın aslı sende,senin içinde.
Unutma hayatın aslı sensin.
Bir beklentin varsa eğer hayattan,önce kendine hak ettiğin değeri vermelisin.
Ve asla başkalarına ait elbiseleri kendi üzerine oturtmaya çalışıp,başkasının hayatını yaşamaya kalkma.
Bu hayat sadece ve sadece senin……
Kaçırma gözlerini hiç hayattan.
Başını hiç öne eğme,hep hayatın gözlerinin içine baksın gözlerin ve kendi içine,
Çünkü bakabildiğin kadar varsın bu hayatta…..
Sadece bakmakla da yetinme,görmen de lazım,
Görüp bilmen,bilip de sevmen lazım….
Bir nefeslik molaları çok görme kendine,
Arada bir karanlıkta kalsa da bir yanın,sakın pes etme,
Çekil kendi kabuğuna bir süre.
Aydınlığın kendi içinde,ara ve bul onu.
Gerçeğinin düşlerle bölünmesine,düşlerinin gerçeğinin altında ezilmesine izin verme.
Ve unutma sakın;herkes kadar mutsuzsun aslında,
Hepimizinki kadar büyük senin de acıların,hayal kırıklıkların,çıkmazların.
Başladığımız yol da aynı,yolun sonunda varacağımız kapı da……
Hepimiz cinsel yolla bulaşan,adına hayat denilen,ölümcül hastalığa yakalanmış yaşayanlarız,
Seni diğerlerinden farklı kılan bu yolları nasıl geçtiğin,nasıl ilerlediğin sadece.
Alışma,alıştırma kendini düzene.
Alışmak vazgeçmektir en çok dünyadan,hayattan,kendinden,
Ve en büyük ihaneti kendine etmektir,
Gizlenip de hayatın olmadık kuytularına,yaşıyorum yalanının en dibine çöreklenmektir……
Varsın düşsün zaman zaman süngüleri düşlerimizin,
O yüzümüze gözümüze bulaştırdığımız hayatımızın içinde,o gerçeğin en keskin yanında bile varız.
Ve hiç unutma = ‘’DUM SPIRO SPERO’’(Nefes alıyorsak her zaman umut vardır……..)
