GÖZLÜK...

İki elin yanında, bir bankın kenarında, seyredersin bazen hayatı.

Gözlerin yorulana, ağır gelip taşana kadar seyredersin gelenleri, gidenleri. 
Söylenmemiş yalanları, yalanlanmış gerçekleri,

başka başka insanları, ölümleri,doğumları,
sevinçleri,kahroluşları....

Sonra çıkarıp yanına koyarsın gözlüğünü, yanındaki kocaman boşluğa.

Sen kaparsın gözlerini yorulduğunda, gözlüğün bakmaya, seyretmeye, hayata bir ucundan tutunmaya devam eder.

Hayat;

Yaşamak yerine,yamalı bir bohça gibi yanımda taşıyorum seni

Arada bir kaybedince içindekileri sağda solda arayıp da sormam ondandır...