Hayat bu,
Ufacık bir şey iyi veya kötü yönde hayatınızı değiştirebilir.
Sıradanlığın içinde beklenmedik bir olay,
Zamansızca çalan bir telefon ,
aniden kapınıza gelen bir misafir,
yolda karşılaşılan eski bir tanıdık,
beklenmedik bir ölüm,
bir kaza,
bir uçağa yetişememe mesela,bir sonraki uçuşa kalma,
kaldırımdan inerken ayağın burkulması,
hızla işe doğru koştururken bir çarpışma,
cadde ortasındaki bir su birikintisine basma,
Ya da ne bileyim arabayla giderken trafik sıkışık diye kestirme bir yola sapma.
O kadar basittir ki bunlar ve o kadar düşünmeden yaparsın ki,
bu yaptıklarınla hayatının yazgısını tekrar yazabileceğini düşünmezsin.
Sonra bir gün biran durup nefeslendiğinde ve dönüp arkana baktığında
hep doğru adımlar attığına,yanlış telefonu açmadığına,yanlış kestirme yola girmediğine inanmak istersin,
yaptığın hataları düzeltmek için hala yeterli zamanın olduğuna inanmak istersin,
umut istersin.
''Umut kötülüklerin en kötüsüdür,çünkü işkenceyi uzatır'' der Nietzche,
ama sen her işkenceye dayanıp,
nafile olduğunu bile bile hayatın yüzünü tırmalamak istersin.
Çok kolaydır bazen yakalayabilmek umudu minicik şeylerde,
bir bebeğin gülüşünde,içten bir sarılışta,bir şarkı sözünde veya sana sevgi dolu bakan iki gözde.
Ama şanslıysan hem de çok şanslıysan,
ve hayattan torpilliysen,
sevmişsindir....
ve sevdiğin kişi de seni sevmeye karar vermiştir.
İşte o zaman gerçekten umut vardır.........
