KENDİMLE KONUŞMALAR......

Bu gün durdum bir an;

‘’Nerede yanlış yapıyorum’’ diye sordum kendime…..

Gözle görülen bir şey yoktu aslında,

söze dökülmüyordu,

kimse gözüme sokmuyordu hiçbir şeyi,

Anlatmaya çalışsam,ele avuca gelebilecek tek bir kelime yoktu.

Ama madem ki mutlu değildim,

madem ki hayat eğilip yanağımı okşamıyordu,

madem ki canım acıyordu,

yanlış yapılan bir şeyler vardı.

‘’Nerede yanlış yapıyorum’’ diye sordum kendime…..

Durduğum yer nereye daha yakındı?

Direnmeye mi,vazgeçmeye mi?

Gülmeye mi,ağlamaya mı?

Yaşamaya mı,ölmeye mi?

Hangi ara adımımı atıp ta geçmiştim sınırın bu yakasına,

Durduğum yer mi doğruydu yoksa sınırın öteki yakası mı?

‘’Nerede yanlış yapıyorum’’ diye sordum kendime…..

daha geçen gün seyrettiğim bir filmde’’her zaman her şeyin cevabı yoktur’’

diyordu bir  kadın.

Ve benim yüreğim soramadığım tüm sorulara inat hala ısrarla o kadına inanmak istiyordu.

Biliyor musun; 

ben notaları doğru bir şarkıyı yanlış sözlerle mırıldanıyordum belki de.
Hep yaptığım bir şeydi aslında ama bu sefer ki feci şekilde kulak tırmalıyordu.

O yüzden bu sefer kimse duymadan susayım istedim,

Hiç açılmayacağını artık anladığım -üstelik bu mevsimde yok yere aralık bırakılmış- bir kapıyı kimse üşütüp hasta olmadan sessizce kapatmak,

nasıl çıktığını, nereye gittiğini kendimin bile bilmediği bir yol üzerinden yokluğum fark edilmeden,

yanlış virajlara döndüğüm,

erken duraklarda indiğim görülmeden geri dönüp yeniden başladığım yere varmak,
imla hatalarıyla dolu, öznesi yüklemi birbirine karışmış öyküleri sil baştan yazmak istedim…..

Olmadı,beceremedim.
‘’Nerede yanlış yapıyorum’’ diye sordum kendime…..

Cevabım ne söze döküldü,

ne de bir göze değdi,

zamana ve sessizliğe karışıp gitti………