Ey insan sözüm sana,
Yoruldum artık ince hesaplarından,
fındık kabuğunu doldurmayacak şeyler için kılı kırk yararken,
Roma yanarken lir çalmalarından,
Kendi yarattığın kurallar,
kendi ördüğün duvarlar arasında rehavet uykularına dalışlarından,
Merdiveni icat edip,duvarlara tırnaklarınla tırmanışlarından,
Dünyada gezmedik,görülmedik tek bir metre kare yer bırakmazken,
kendi içinin kuyularının ışıklarını kapatmandan,
Hep sizin yüzünüzden bu hale geldim;
Aynaya bakıp kendimi göremiyorum artık,
İncitildim ya bu aralar yine sizler tarafından,
İçimdeki dublör oynamıyor kendimi,
Ruhumdaki suflör fısıldamıyor ne yapacağımı,
Bir süredir aradığınız kişiye ulaşılamıyor,artık hayalleri olmadığından...........
