Kadın, bembeyaz bir tuvale çizilmiş duru bir resimdi..
Sorumluluklar ve sınırlar, üstüne kara kalemle çizdi de çizdi..
Kadın aldı eline silgiyi, kendine ait olmayanı bel(ir)ledi..
İlkin kalıpları sildi, öyle insan böyle söyler(mi)leri, giyer(mi)leri....
Kolundaki dövmeye takılan bakışları.........
Sonra duvarların önünde şöyle bir gerindi..
Durmaksızın hayalleri ile kendisi arasına örülen duvarları sildi..
Mış gibileri sonra, yüzleri, maskeleri bir bir temizledi..
Yüzü, sokağa çıkma yasağındaki şehirlerin caddeleri gibiydi..
Kalabalık, caddelere akmaktansa; her şey yerli yerinde olması gerekeni beklemekteydi..
Sevindi kadın, nerdeyse yüzünü unutmak üzereydi,
Bekledi..............................
