KÖREBE-SAKLAMBAÇ

Aslında çocuklukta oynadığımız oyunlar hayatın provası,
Ve zaman zaman döneriz hepimiz sokaklara hiç büyümemiş gibi,,,

Gözleri bağlanmış küçük bir kız çocuğuyum şimdi.

Körmüşüm,ebeymişim, üstelik.......
Ne kadar dirensem de,yine ben seçilmişim bu oyunda da ebe olarak

Gözlerim bağlı yürüyorum .

Görevim gözlerimi  bağlayanları el yordamıyla yakalayıp mutsuzluklarını mutluluğa çevirmek,
kimsesizliklerini üstüme salmalarına izin vermek.
Huy bu,değişmiyor.
Nerede mutsuz birini görsem alıyorum bir parça,sahibine ağır gelmesin diye.
Gözleri bağlı körebe  küçük kız, düşüp canını acıtacağını bile bile ilerliyor gözlerini bağlayanlara doğru yakalayabileceğini umarak.

Doğal süreç,bir süre sonra da saklambaç oyununa geçeceğiz.

Ben gözlerimi tekrar kapatacağım bu sefer duvara dönüp,içimden sayıp geri döndüğümde etrafımda kimseleri göremeyeceğim.
Herkes bana yükledikleriyle terkedip beni o duvarın önünde,saklanacak kendi derinlerine,
hafiflemiş, rahatlamış yeni oyun arkadaşlarıyla yeni oyunlara yelken açmış olarak.
Ve elim sende oyunu...
En zevklisi  de odur.
Ben kaçacağım,onlar kovalayacak,parmak  izleri kalbimin üstünde kalacak

Sonuçta sek sek oynayarak yoluma devam edeceğim.