2 Nisan 2010 Cuma

RÜZGAR

Kendi olmakta direnen ve bu yüzden de hayat tarafından pek de sevilmeyen insanlardan biriyim.
Herkesi anlamak ve tanımak isterken en çok da kendimi küçümsemeyi öğrendim zamanla.
Hayata susma günlerindeyim yine.
Karşısında 1-0 mağlup ,kıpırdamadan duruyorum
Bazen gitmeyi bilmek de erdemdir ama erdemsizim bu aralar,sadece sessizce gelecek fırtınayı bekliyorum.
Hırpalanmasam artık,sevmesem,nefret etmesem,alışmasam,alıştırmasam.....
Seneler önce birisi bana'Bazen sert bir rüzgar esebilir ' demişti,'O zaman boununu eğmekten utanma,yeniden başını kaldıracağını,yalnızca rüzgarın geçmesini beklediğini düşün'
Geçen bunca zaman sonunda,geriye dönüp baktığımda görüyorum ki;
Denedim,bütün sert rüzgarların karşısında ellerimi iki yana açıp sonuna kadar direndim ve geçmelerini bekledim.
Ama.......
Başımı hiç eğemedim.
Hala başım dik ve  hala acemiyim yeni fırtınalara.

İzleyiciler

Blog Arşivi