Bazı insanlar bu dünyaya ait olmayarak gelirler yeryüzüne.
Bu dünyanın kurallarıyla yaşamayı beceremeyecek kadar aykırıdırlar.Onlar ve diğerleri vardır yaşadıkları dünyada.
Bıkmadan usanmadan mutluluk denemelerinde bulunurlar diğerleri gibi yaşayabilmek için,ama bir şarkıda da dendiği gibi'düştükleri her yenilgide Tanrı bir çentik daha atar alınlarının üzerine'Böylece kolaylıkla ayırt edilebilirler alınlarındaki çentiklerden,kalabalıklar arasında.
Kalplerinde ambulans sesleriyle koşarlar yeni denemelere,can havliyle kendilerini atabildikleri yeni bir ilişkide bir solunum cihazı,bir şok aleti bulabilmek ümidiyle.
Ama her yeni deneme yeni bir yara,yeni bir çentiktir onlar için.
Ancak bir benzerleri tarafından kurtarılabilirler ama onlara benzeyenler de daha kendi geçmişlerinin hayaletlerini içlerinde yaşatırken başkalarının hayaletleriyle mücadele edecek gücü bulamazlar kendilerinde.
Evet bazı insanlar bu hayata ait değildir ve akıllarını susturup,kalplerini deliliğe çevirip yaşayıp giderleröylesine kalabalıklar arasında.
Orada büyürler ve büyürken hep üşürler.
Not=Son zamanlarda çok severek dinlediğim Emre Aydın'ın 'Bu Yağmurlar' şarkısındaki bir cümleden etkilenerek kaleme alınmıştır.Devamı da olacaktır.
