Bazen hayatta istediğin bir şeyi elde edemezsin şansını sonuna kadar zorlasan da.
Aslında senin iyiliğilinedir bu durum ama hakimiyet elinden gitti diye sinirlenirsin,direnirsin inatla elde edebilmek için,anlamak istemezsin.
Suçlarsın karşındakini,mahkeme kurup senin adına hüküm veriyor diye düşünürsün,duygularına yeniksindir,sonradan utanacağın sözler sarfedersin karşındakinin canını yakmak için.
Halbuki verilen çaba her iki tarafın da iyiliği içindir,asla anlamak istemezsin.Herşeyin hızla tüketildiği bu dünyada,mevcut olan güzel bir şeyi kirletmemek,pamuklara sarıp sarmalayıp koruyabilmek adınadır.
Sonra oturur bir gece yarısı sabaha kadar,sen de kendi mahkemende yaparsın yargılamanı,güzel başlayıp hızlı tükenecek ve kırgınlıklarla biteceği kesin olan kısa süreli bir ilişki mi yoksa zaten güzel olan ve böyle de ömür boyu sürecek bir dostluk mu?
Dostunu daha fazla seversin kısa süreli sevgilinden,insan olmayı kötü sevgili olmaya tercih edersin ve hükmü imzalayıp dosyayı rafa kaldırırsın, hayatında hep olacak bir kıymetli insanı daha kazanmış olmanın iç huzuruyla,onu kısa sürede tüketmek yerine.
Artık yeniden doğmalar sabahında güneş yüksekmektedir kuşkular,paranoyalar,kaprisler yerine.
